νευρική ανορεξία

Παθολογική κατάσταση, που –οδηγώντας κυριολεκτικά σε λιμοκτονία– μπορεί να καταλήξει σε θάνατο. Είναι μια διαταραχή ψυχολογική, κατά την οποία το άτομο που υποφέρει πιστεύει ότι είναι υπέρβαρο, παρά το γεγονός ότι είναι επικίνδυνα αδύνατο. Το άτομο επιβάλλει στον εαυτό του τη λιμοκτονία επειδή φοβάται ότι το πάχος θα επέλθει από την απώλεια ελέγχου τη διατροφής και, ίσως της ζωής του. Η ν.α. είναι πάθηση κυρίως των γυναικών. Στις ΗΠΑ, περίπου η μια σε κάθε 100 νέες γυναίκες υποφέρει από κάποιο βαθμό νευρικής ανορεξίας. Σ’ εκείνες που ανησυχούν πολύ για το σώμα τους, όπως οι ηθοποιοί, τα μοντέλα και οι χορεύτριες μπαλέτου, ο αριθμός είναι πέντε φορές μεγαλύτερος. Πολύ συχνά, οι γυναίκες με τη διαταραχή αυτή έχουν επίσης μανία με την άσκηση. Το 5 με 10% των ασθενών, που θεραπεύονται σε νοσοκομείο, πεθαίνουν αργότερα από λιμοκτονία ή αυτοκτονούν. Σπάνια προσβάλλει νεαρούς άντρες. Τα αίτια της ν.α. είναι ακόμα αβέβαια κι ακαθόριστα. Σε λίγες περιπτώσεις, είναι σύμπτωμα μιας σοβαρής, υποβόσκουσας ψυχιατρικής διαταραχής, όπως η κατάθλιψη και η σχιζοφρένεια. Σχεδόν πάντοτε σχετίζεται με μικρή αυτόεκτίμηση. Πολλές ασθενείς προέρχονται από στενά συνδεδεμένες οικογένειες και έχουν μια ιδιαίτερα στενή σχέση με έναν από τους γονείς. Συχνά έχουν έμμονες ιδέες και συνήθως ανησυχούν αν αρέσουν. Μερικές φαίνονται απρόθυμες να μεγαλώσουν. Οι άρρωστοι με ανορεξία μπορούν να χάσουν ένα τρίτο ή περισσότερο από το βάρος του σώματός τους. Η λιμοκτονία παρεμβάλλεται στη βιοχημεία του σώματος και μπορεί α οδηγήσει σε άκρα κόπωση και αδυναμία. Η λειτουργία της υπόφυσης καταστέλλεται, με αποτέλεσμα μείωση της λειτουργίας των αδένων που ελέγχει. Η παραγωγή ορμονών φύλου διαταράσσεται και η πιο φανερή απόρροια απ’ αυτό είναι η απουσία περιόδου (αμηνόρροια). Καθώς παρουσιάζεται υποθυρεοειδισμός, το δέρμα ξηραίνεται και τα μαλλιά πέφτουν. Η ν.α. δεν μπορεί να θεραπευτεί απλά με το να παρακινηθεί η άρρωστη να φάει. Η αντιμετώπιση της ασθένειας περιλαμβάνει συνήθως ψυχοθεραπεία και ένα πρόγραμμα επανατροφοδότησης. Επειδή συνήθως οι ασθενείς καταβάλλουν κάθε προσπάθεια να παρακάμψουν τη θεραπεία, είναι βασική η αυστηρή επιτήρηση. Αν υπάρχει σαφής ένδειξη υποβόσκουσας καταθλιπτικής ασθένειας, μπορεί να χρειαστεί φαρμακευτική θεραπεία. Είναι λάθος να πιστεύεται ότι το πρόβλημα λύθηκε επειδή αποκαταστάθηκε το φυσιολογικό βάρος της άρρωστης. Υποτροπές είναι συνηθισμένες, ακόμα και στη διάρκεια περιόδων με μέτριο στρες. Περίπου οι μισές γυναίκες που θεραπεύτηκαν, χρειάζεται να παραμείνουν υπό ψυχιατρική φροντίδα και συμβουλή για μήνες ή χρόνια.